ماه جمادي الثاني

اعمال مشترك اول ماه هاي قمري

1- خواندن سوره حمد

خواندن هفت بار سوره «حمد».

2- روزه گرفتن

از امورى كه بر آن تأكيد شده است، سه روز روزه گرفتن در هر ماه است. مرحوم «علاّمه مجلسى»(رحمه الله) در «زاد المعاد» مى گويد: مطابق مشهور، اين سه روز، پنجشنبه اوّل ماه و پنجشنبه آخر ماه و چهارشنبه اوّل از دهه وسط ماه است.
سنّت است كه همه ماه شعبان را روزه بدارد و در ده ماه ديگر، سه روز آن را، روزه بگيرد. و اگر اين سنّت از او فوت شد، قضاى آن را بجا آورد و حتّى اگر در تابستان انجام آن دشوار باشد، در زمستان قضا نمايد.
در روايتى از امام صادق(عليه السلام) آمده است: «كسى كه اين سه روز را روزه مى گيرد، مراقب باشد، با كسى جدال و تندخويى نكند و اگر نسبت به او جسارتى شد، درگذرد. و اگر در اين ايّام روزه باشد و به منزل برادر مؤمنى رفت و از او خواسته شد كه افطار كند، اجابت دعوت مؤمن و افطار كردن، هفتاد برابر برتر است از روزه داشتن»

به هر حال سه روز روزه گرفتن در هر ماه (به نحوى كه گذشت) پاداش فراوانى دارد و مورد تأكيد قرار گرفته است.

3 - نماز اوّل ماه

خواندن نماز اوّل ماه در روز اوّل، و آن دو ركعت است، در ركعت اوّل بعد از «حمد»، سى مرتبه «قل هو اللّه احد» مى خواند (به عدد روزهاى ماه) و در ركعت دوم سى مرتبه «انّا انزلناه»، و بعد از نماز صدقه اى در راه خدا مى دهد; (و اگر مستحقّى حاضر نيست، براى او كنار بگذارد) در بعضى از روايات اسلامى آمده است، هر كس چنين كند، سلامت خود را در آن ماه از خداوند متعال گرفته است.
در بعضى از احاديث آمده است: بعد از نماز، اين دعا را (كه پرمعنا و پربركت و مشتمل بر آيات گرانبهايي مي باشد.)

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، وَ ما مِنْ دابَّة فِى الاْرْضِ إلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُها،

به نام خداوند بخشنده مهربان، هيچ جنبنده اى در زمين نيست مگر اين كه روزى او بر خداست;

وَ يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها، كُلٌّ فِي كِتاب مُبين، بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ

او قرارگاه و محل نقل و انتقالش را مى داند، همه اينها در كتاب آشكارى ثبت است.

الرَّحيمِ، وَ اِنْ يَمْسَسْكَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلا كاشِفَ لَهُ إلاّ هُوَ، وَ اِنْ يُرِدْكَ بِخَيْر

و اگر خداوند (براى امتحان يا كيفر گناه) زيانى به تو رساند; هيچ كس جز او آن را برطرف نمى سازد; و اگر اراده خيرى براى تو كند،

فَلا رادَّ لِفَضْلِهِ، يُصيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ، وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ. بِسْمِ

هيچ كس مانع فضل او نخواهد شد. آن را به هر كس بخواهد، مى رساند و او آمرزنده و مهربان است.

اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، سَيَجْعَلُ اللّهُ بَعْدَ عُسْر يُسْراً، ما شآءَ اللّهُ لا قُوَّةَ إلاَّ

خداوند به زودى بعد از سختى ها آسانى قرار مى دهد. آنچه را خداوند بخواهد (همان مى شود). نيرويى جز از ناحيه خدا نيست.

بِاللّهِ، حَسْبُنَا اللّهُ وَ نِعْمَ الْوَكيلُ، وَ اُفَوِّضُ اَمْري إِلَى اللّهِ، إِنَّ اللّهَ بَصيرٌ

خدا ما را كافى است و او بهترين حامى است. من كار خود را به خدا وا مى گذارم كه خداوند نسبت به بندگانش بيناست.

بِالْعِبادِ، لا اِلهَ إلاَّ اَنْتَ، سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظّالِمينَ، رَبِّ إِنّي لِما

معبودى جز تو نيست، منزّهى تو! من از ستمكاران بودم. پروردگارا!

اَنْزَلْتَ اِلَىَّ مِنْ خَيْر فَقيرٌ، رَبِّ لا تَذَرْنِي فَرْداً، وَ اَنْتَ خَيْرُ الْوارِثينَ.(2)

هر خير و نيكى بر من فرستى، من به آن نيازمندم. پروردگارا مرا تنها مگذار و تو بهترين وارثانى.

تقويم اين ماه

سوم و چهارم و پنجم:

طبق بعضى از روايات مصادف با ايّام شهادت حضرت فاطمه زهرا(عليها السلام) است،(1) و بزرگان و علما به آن اهمّيّت خاصى مى دادند.

بيستم:

روز ولادت باسعادت حضرت زهرا(عليها السلام) در سال دوم بعثت(2) يا پنجم بعثت(3) است.
از آن جا كه ماه جمادى الثّانى بيش از هر ماه ديگر، آميخته با نام مبارك بزرگترين بانوى جهان، سيدة نساء العالمين من الاوّلين و الآخرين حضرت فاطمه زهرا(عليها السلام) مى باشد، پيروان مكتب اهل بيت(عليهم السلام) در روزهاى آغازين ماه، بساط غم و اندوه مى گسترانند، و در روز بيستم، غرق امواج سرور و شادى هستند و غرض از همه اين مراسم آگاهى بيشتر از فضايل و مناقب آن بانو و اقتباس از خلق و خو، و رنگ و بوى معنوى آن حضرت است، و چه زيبا و الهام بخش است زندگى اين بانوى نمونه، در آن خانواده نمونه براى همه، مخصوصاً بانوان.
سزاوار است همه عاشقان اين مكتب، به عنوان عزا و سرور، مجالس باشكوه و پرمحتوايى برگزار كنند; مجالسى كه امواج تبليغات دشمنان اسلام و اهل بيت(عليهم السلام) را خنثى كند و روح تازه اى در كالبد دوستان و علاقه مندان بدمد.

اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا سَيِّدَةَ نِسآءِ الْعالَمينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ يا والِدَةَ الْحُجَجِ

سلام بر تو اى بانوى زنان جهانيان سلام بر تو اى مادر حجتهاى الهى

عَلَى النّاسِ اَجْمَعينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكِ اَيَّتُهَا الْمَظْلُومَةُ الْمَمْنُوعَةُ حَقُّها،

بر مردم همگى سلام بر تو اى ستم ديده اى كه از حق او جلوگيرى كردند

اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى اَمَتِكَ وَابْنَةِ نَبِيِّكَ، وَزَوْجَةِ وَصِىِّ نَبِيِّكَ، صَلاةً تُزْلِفُها

خدايا درود فرست بر كنيزت و دختر پيامبر و همسر وصى پيامبرت درودى كه منزلت و

فَوْقَ زُلْفى عِبادِكَ الْمُكَرَّمينَ، مِنْ اَهْلِ السَّمواتِ وَاَهْلِ الاَْرَضينَ.

مقامى به او دهد برتر از منزلت بندگان گراميت از اهل آسمانها و اهل زمين.