معاونت فرهنگی و دانشجویی

پنجشنبه ۸ دی‌ماه ۱۴۰۱، جمعی از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم مهمان منزل شهید عزیزی بودند. نامش حسن‌ مختارزاده است، متولد ۱۳۸۰ و طلبه. از همان روزهای اول اغتشاشات، دلش غمدار جان و مال مردم بود. به همین خاطر اعلام آمادگی کرد تا در بسیج به عنوان یک مدافع امنیت، مأموریت آرام‌سازی اغتشاشات تهران را بر عهده گیرد.

شهیدی که در ۹ سالگی انشای شهادت می‌نوشت و در سختی‌های روزگار یار و یاور مردم بود؛ شاهدش ایام کروناست. در روزهایی که همه در کنج خانه‌ها نشسته بودند؛ این شهید و دوستانش بودند که دور هم جمع شدند برای کمک؛ برای تولید و توزیع پک‌های بهداشتی و ضدعفونی معابر و اماکن عمومی.

پدر از «حسن»اش می‌گوید؛ از ادب و احترامش نسبت به والدین، چهرۀ همیشه خندان و انسش با شهدا، از دغدغه‌هایش برای جوانان و نوجوانان می‌گوید، از تلاش‌های پسر ورزشکار و درس‌خوانش برای رفع نیازهای مردم، از اخلاص و عبادت‌های پنهانی‌اش… گاهی اما صحبت قطع می‌شود! بغض است، بغضی از سر دلتنگی، که اجازۀ صحبت نمی‌دهد.

از نحوۀ شهادت که پرسیدیم سکوت کرد؛ انگار طاقت تعریفش را نداشت. پس از پرس‌وجو متوجه شدیم روز ۲۶ آبان در حال بازگشت از مأموریت آرام‌ سازی، موتورش توسط اغتشاش‌گران دچار سانحه شد و پس از اینکه پیکرش روی زمین افتاد، یک خودرو از روی بدن وی عبور کرده و متواری می‌شود و سرانجام پس از ۲۲ روز بستری در حالت کما، جمعه ۱۸ آذر به دوستان شهیدش می‌پیوندد و زخم‌‍‌های صورتش برگی می‌شود از تاریخ؛ برگی برای رسوایی اغتشاشگران.

در آخر از پدر شهید می‌خواهیم توصیه‌ای برایمان داشته باشد که در این روزگار چراغ راهی باشد برایمان. می‌گوید:

خود را برای سربازی لشکر صاحب‌الزمان (عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف) آماده کنید. خود را قوی کنید و دلیل راه را بشناسید؛ مقام معظم رهبری دلیل این راه و ستون این خیمه هستند. بهترین معنویات پنهان بودن آن است، در این امر بکوشید و فضای خانه را معنوی کنید و خوراک معنوی به فرزندان بدهید. در کارها اخلاص داشته باشید و خودسازی کنید.